23 Feb Door de wind
Ik sta op van tafel en wens de familie sterkte de komende dagen. We hebben net een prachtig gesprek gehad over manlief, vader en opa.
“Het was een deugniet”, ze zegt het met stralende ogen over hem, met wie ze meer dan 60 jaar samen was. Ze hadden het zo goed samen. Ik geef mijn kaartje zodat we contact kunnen hebben deze week over de afscheidsdienst die ik als woorddienstbegeleider vorm mag geven.
Zij: “Oh je bent zangeres”
Ik: “ja klopt”
Zij: “Nou, dan mag je ook wel op de uitvaart zingen”
Ik: “Dat kan, welk lied mag ik voor u zingen?”
Zij (resoluut): “Door de wind”
Ik: “Doe ik”
Bij het studeren rollen er tranen over mijn wangen bij de zin “je mag nog niet sterven, want ik kan je niet missen”. In een flits ben ik 24 jaar terug in de tijd. Toen de winter overging in de lente en mijn moeder overleed. Zo zingend komt iets wat nog geparkeerd was vrij.
Elke uitvaart is anders en het besef hoe we met onze geliefden verbonden zijn, is universeel.
Vandaag heb ik het lied voor hen gezongen, vanuit mijn tenen. Met de prachtige begeleiding van
Harry Hendriks.
Door de wind
Door de regen
Dwars door alles heen
Door de storm
Al zit alles me tegen
Door jou ben ik nooit alleen
Daniëlle Lous©